Długosz Jan. Historia polonica Ioannis Długossi seu Longini Canonici Cracoviens. In tres tomos digesta. Autoritate et Sumptibus Herbulti Dobromilski edita. Dobromili 1615.

Szczegóły

Kategoria: Perły z Lamusa

Długosz Jan. Historia polonica Ioannis Długossi seu Longini Canonici Cracoviens. In tres tomos digesta. Autoritate et Sumptibus Herbulti Dobromilski edita. Dobromili 1615. In Officina Ioannis Szeligae, 4°, k. [18], s. 599, winietki, inicjały (drzeworyty, w tym dwubarwne), opr. z epoki perg. naturalny, brzegi kart prószone.

E.XV, 244. Wydanie pierwsze. Najwybitniejsze dzieło polskiej historiografii staropolskiej, zarazem jedno z najwybitniejszych osiągnięć dziejopisarskich późnego średniowiecza w Europie. Monumentalna historia Polski napisana przez Jana Długosza (1415-1480) – historyka, kanonika krakowskiego, sekretarza Zbigniewa Oleśnickiego, wychowawcę synów Kazimierza Jagiellończyka. „Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego” imponują pod względem ogromu zebranego materiału oraz fachowości jego opracowania. Przy ich pisaniu Długosz korzystał nie tylko z kronik i roczników, ale także z dokumentów, akt kancelarii królewskiej oraz źródeł obcych. Przez dziesięciolecia kronika Długosza znana była jedynie z kolejnych rękopiśmiennych redakcji dzieła. Drukowania jej podjął się na początku XVII w. Jan Szczęsny Herburt. Druk rozpoczęto w oficynie Jana Szeligi w Dobromilu, znanej z wcześniejszych edycji „Annales” Stanisława Orzechowskiego i „Historia polonica” Wincentego Kadłubka. Według pierwotnych zamierzeń dzieło miało składać się z trzech tomów. Przeznaczone było przede wszystkim dla czytelnika zagranicznego. Udało się wydać jedynie oferowany tom pierwszy obejmujący sześć pierwszych ksiąg (doprowadzonych chronologicznie do 1240 r.). Całość poprzedza dedykacja dla doży Memo i senatu republiki weneckiej. Ze względu na to, iż „Kronika”, a zwłaszcza przedmowa Herburta, krytykowała królewski dom i zarzucała postawę antypaństwową magnaterii i klerowi, król Zygmunt III zakazał drukowania jej dalszych tomów i rozkazał zniszczyć cały nakład dzieła.Stosowny dokument został podpisany przez Zygmunta III 20 grudnia 1615 r., jeszcze zanim dzieło wyszło z oficyny dobromilskiej na rynek. Z nakazu konfiskaty skorzystały władze miejskie Lwowa, zajmując większość nakładu już w styczniu 1616 r., tuż przed rozpoczęciem jarmarku św. Agnieszki, gdzie książka miała być powszechnie sprzedawana. Działania te w konsekwencji uniemożliwiły wydanie kolejnych tomów i przyczyniły się do upadku samej oficyny. Całość kroniki Długosza ukazała się dopiero na początku XVIII w. Karty ze stronami 365-372 uzupełnione w starannych kopiach na starym papierze, drobne marginalia, nieaktualne zapiski własnościowe, poza tym stan dobry. Egzemplarze zakazanej i skonfiskowanej edycji Długosza stanowią dziś dużą rzadkość bibliofilską!

Lit.: W. Semkowicz-Zarembina, Przedmowa [w:] J. Długosz, Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, ks. 1-2, Warszawa 1961, s. 24-32.

Cena wywołania: 20.000 PLN / Cena sprzedaży: 34.000 PLN.